Gry podwórkowe
Wakacje to dobry moment, by przypomnieć naszym „multimedialnym” dzieciom gry podwórkowe – nic tak nie integruje,nie uspołecznia i nie sprzyja kreatywności, jak wspólna zabawa z rówieśnikami na świeżym powietrzu.
Szukając ciekawych materiałów na blog – natrafiłam w Internecie na Kreatywne Strefy gier – zabawy podwórkowe po
„faceliftingu” 😉 – interesująca propozycja dla szkół i przedszkoli... - do zrealizowania także przy użyciu kredy lub kijka 🙂
Łatwo powiedzieć trudniej zrobić 🙂 - w czasach bezpiecznych placów zabaw. Jednak – już samo poszukiwanie odpowiedniego miejsca - może być dodatkową atrakcją dla dzieci.
Oto kilka gier podwórkowych z morską bryzą w tle – z dala od wszechobecnego „parawaningu” na wielkomiejskich plażach. Piaskowa nawierzchnia nie sprzyja trwałości narysowanego schematu, ale z pewnością – może mieć duży wpływ na kreatywność graczy 😵
Labirynt
Dzieci wspólnie tworzą schemat labiryntu i dzielą się na cztery grupy. Zadaniem każdej z grup jest jak najszybsze dotarcie do piłki leżącej w środku labiryntu. Zawodnicy poruszają się „stopa za stopą”. Jeśli zawodnik dotrze do piłki, krzyczy: „piłka” i kolejna osoba z grupy może rozpocząć wyścig.
Wygrywa grupa która jako pierwsza ukończy bezbłędnie labirynt. Inne warianty gry: wyścigi mogą się rozgrywać przy użyciu kapsli, małych samochodzików lub zdalnie sterowanych pojazdów - na plaży mogą być to muszelki.
Rzut do celu
Przybory: plastikowa butelka, piłka
Na środku spirali ustawiamy butelkę Uczestnicy ustawiają się w kole wokół spirali i podają do siebie piłkę. Na hasło prowadzącego: „stop" – osoba, która ma w tym momencie piłkę – próbuje strącić butelkę za pomocą rzutu, kopnięcia lub turlania piłki. Jeśli zbije butelkę zdobywa punkt.
Pająk
Wybieramy osobę, która rozpocznie grę z piłką. Pozostali gracze ustawiają się w kółku tak, aby osoba trzymająca piłkę znalazła się
w jego środku. Wybrana osoba wyrzuca piłkę w górę, jak najwyżej i mówi:
„Czarny pająk goni nas na Olę przyszedł czas”
Ola – imię jednego z uczestników zabawy. Po wykonaniu rzutu wszyscy uczestnicy zabawy rozbiegają się a wywołana osoba musi złapać piłkę i krzyknąć „STOP”. Uczestnicy zabawy zatrzymują się. Gracz, który ma piłkę wybiera najbliżej stojącego uczestnika. Pozostając w polu pajęczyny rzuca w niego piłką starając się go „zbić”. Gracz, który jest „celem” nie może uciekać. Jeśli zostanie trafiony będzie rzucał piłkę w następnej rundzie gry.
Kompas
Przybory: mapa Polski lub mapa świata Jeden uczestnik korzystając z mapy Polski wymienia miasto, a drugi ustawia się na właściwym miejscu (kierunek świata). Jeśli nie zna właściwego położenia miasta, to dostaje instrukcje jak się tam dostać. Np. dwa kroki na zachód, krok na wschód itp.
